جیک جیک صفتان

نترس...

این غرش ها جیک جیک صفتند!

جیک جیک صفتانی از تبار عقده...از دره نیاز...

از شهر پوچی های گذشته ساز...

اشک نیست...

این اشک نیست که آدمیان ...امروز قی می کنند...

این رشک نیست که فردا...

در این تقاطع سیر می کنند...

این مشک نیست که سوراخ های دماغشان را ز او  پر می کنند...

این تش نیست که برخرمن عاشقان درو می کنند...

این روایت سوختن شرف است کین بار به سردابه شعار وضو می کنند...

بزن چوپان

بزن چوپان فلوتت را...که من سرگرم پالمِ توی شیرم...

بزن از ازدیاد گرگ...من امروز پشت افتادن یک لایک بلند 

توی این همهمه قفل کبوترهای آزاد درگیرم

بزن چوپان ...خیالت تخت ...تفنگی نیست...پلنگی نیست...دیگر حتی نمیبینم برایم تکه سنگی نیست...

بزن که مادرم رفته به نذرِ بیژن ...امروزم!

بزن چوپان که گوسفندان همه مشغول نشخوارند...

خیالت تلخ...سرم گرمه به آویزی...کزآن سلفی بیاویزم...

بزن چوپان فلوتت را که حتی در لبه ...پرتگاه

نمیبینم جلو پارا...فلوتت بسته چشم هارا...

دیگه چشمی به اون بالا ...نمی دوزم، نمی دوزم